بررسی میزان پایداری محله بر اساس شاخص های توسعه پایدار (نمونه موردی:بلوار پاسداران شیراز)

امروزه جنبه های اجتماعی شهرها مورد توجه برنامه ریزان شهری قرار گرفته و از اهمیت فراوانی برخوردار است، چرا که با نگاهی بهتاریخ برنامه ریزی شهری می توان شاهد ارتقاء برنامه ریزی شهری از نگاه صرف کالبدی به نگاهی چند بعدی بود که کلیه یابعاد را دربرمی گیرد. از طرف دیگر محله نیز به عنوان یکی از ابزارهای برنامه ریزی شهری در طول قرن بیستم برای فایقآمدن بر مسایل شهری مطرح بوده و از دیدگاه های مختلف به آن توجه شده است. در حقیقت محله ها بیشتر از آنکه واحدهایجغرافیایی و کالبدی باشند واحدهای اجتماعی و فرهنگی هستند و از این جهت واحدهای معتبرتری برای برنامه ریزی به حساب می آیند.هدف از نگارش این مقاله پرداختن به ابعاد محله پایدار،شناخت معیار های پایداری در مقیاس محله و همچنین تجزیه و تحلیل شاخصهای پایداری در سطح محله ی پاسداران در شهر شیراز به روش توصیفی- تحلیلی، میدانی و اسنادی بوده و اطلاعات لازم برای شناخت وضع پایداری این محله از طریق پرسشنامه با استفاده از نمونه گیری تصادفی جمع آوری گردیده است. محله ی پاسداران شیراز را براساس معیار های پایداری می توان یک محله ی پایدار دانست که محصول برنامه ریزی شهرسازان معاصر است. معیارهایی که در اینپژوهش به عنوان معیار های پایداری محله مورد بررسی قرار گرفته اند، طبق مبانی نظری تحقیق عبارتند از: هویت و سرزندگی، تنوع، حستعلق مکانی، امنیت اجتماعی روانی، دسترسی، اختلاط کاربری، تراکم بهینه و ظرفیت قابل تحمل محله.

Keywords:

توسعه پایدار , توسعه پایدار شهری , محله , محله پایدار , شاخص های پایداری , محله ی پاسداران