مقایسه کارایی سرمایه گذاری در فناوری اطلاعات در بانکهای منتخب با رویکرد تحلیل پوششی دادها

در مقاله حاضر به ارزیابی کارایی سرمایه گذاری در IT در بانک ها با استفاده از رویکرد DEA می پردازیم،برای انجام این کار عملیات بانک به عنوان یک فرایند دو مرحله ای در نظر گرفته شده است.در مرحله اول، بانک ها از دارایی های ثابت( نشان دهنده سرمایه)،تعداد کارکنان(نشان دهنده نیروی انسانی) و سرمایه گذاری IT به عنوان نهاده جهت ایجاد مبالغ سپرده به عنوان یک متغیر میانی تولید IT استفاده می کنند. در مرحله دوم بانک ها از مبالغ سپرده به عنوان یک منبع وجوه جهت سرمایه گذاری در اوراق بهادار و عرضه وام، استفاده می کنند.سود نیز به عنوان خروجی در مرحله دوم به کار می رود. با استفاده از مدل فوق ابتدا کارایی بانک ها طی سالهای 1385-1383 و 1385-1381 محاسبه شده است و در آخر نیز با استفاده از آزمون آماری Uمان- ویتنی تفاوت معنی دار بودن نتایج کارایی بانک ها طی دو دوره مورد بررسی، آزمون شده است. بر اساس نتایج کارایی به دست آمده از مدل DEA فوق تنها یک بانک از 9 بانک مورد مطاله در هر دو بازه زمانی کارا بوده است. همچنین بر اساس نتایج کارایی به دست آمده از آزمون آماری Uمان-ویتنی، بین کارائی بانکها در بازه زمانی 3 و 5 ساله تفاوت معنی داری وجود ندارد.

Keywords:

فناوری اطلاعات(IT) , بهره وری , کارایی , تحلیل پوششی داده ها , آزمونU مان , ویتنی