شیوع پوسیدگی دندان های آسیای شیری و عوامل مرتبط با آن در کودکان 6 و 7 ساله در شبکه بهداشت و درمان شمیرانات

زمینه و هدف: برنامه مردم سالم که توسط WHO عنوان شده است تصریح نموده که تا سال 2000 میلادی حداقل 50 ٪کودکان و تا سال 2010 ،90 ٪کودکان 6-5 ساله باید بدون پوسیدگی در دندان شیری باشند. هدف از این مطالعه بررسی شیوع پوسیدگی دندانهای D و E و ارتباط آن با وضعیت اقتصادی و اجتماعی در کودکان 6 و7 ساله بدو ورود به مدرسه می باشد. مواد و روشها: این تحقیق توصیفی مقطعی در سال 1392 و در پایگاههای سنجش دانش آموزی تحت پوشش شبکه بهداشت و درمان شمیرانات انجام شده است. جامعه مورد مطالعه کلیه 5000 دانش آموزان بدو ورود به مدارس و به حجم 400 نمونه به شکلنمونه گیری در دسترس بوده است. ابزار جمع آوری دادهها پرسشنامه و تجزیه و تحلیل دادهها توسط نرم افزار data Epi و SPSS بوده است. یافتهها: شاخص (Teeth Filling Missing Decay (dmft در دندانهای شیری D و E معادل 46/2 براورد گردید و شیوع پوسیدگیدندانهای E و D 4/63 ٪میباشد. بین متغیر پوسیدگی دندانهای D و E و میزان تحصیلات پدر و مادر ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین بین سن کودکان، وضعیت اقتصادی خانوادهها و نیز محل زندگی کودکان به لحاظ شهری و روستایی بودن با پوسیدگی دندانهاارتباط معناداری مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بر شیوع بالای پوسیدگی در بین کودکان تحت پوشش شبکه بهداشت شمیرانات دلالت دارد. همچنین تعداد کمی از کودکان مورد پژوهش (6/36 ،(٪فاقد پوسیدگی (CF (بوده که با معیارهای جهانی و WHO فاصله زیادی دارد. اینمطالعه لزوم توجه بیشتر به رعایت بهداشت دهان در کودکان را نمایان کرد.

Keywords:

شیوع پوسیدگی , دندان شیری D و E , dmft