بررسی موسیقی بیرونی در دیوان اوحدی مراغه ای

موسیقی و ضرب آهنگ کلام، پس از عنصر تخیل بیش از هر عنصر دیگری با شعر مانوس بوده است. از دیرباز موسیقی شعر تاثیر فراوانی در رساندن هرچه بهتر مفهوم مورد نظر شاعر و برانگیختن عواطف و احساساتش داشته است. از جمله جلوه- های موسیقی شعر که بخشی از زیبایی شعر را در بر میگیرد، موسیقی بیرونی )وزن عروضی( است. شیخ اوحدالدین بن حسینمراغهای، از شاعرانمعروف قرن هفتم و هشتم هجری و از عارفان مشهور عهد خویش است. اوحدی درسرودن انواع قالبهای شعری اعم از قصیده ، غزل و مثنوی طبعآزمایی نموده و اشعاری بدیع خلق کرده است. اوحدی ازجمله شاعرانی است، که برایالقا و تفهیم هر چه بهتر افکار و اندیشه هایش به انواع موسیقی بیرونی توجه داشته است. بررسی موسیقی بیرونی اشعار اوحدی، یکی از شاخصههای سبکی این شاعر را جلوهگر میسازد. اوزان و بحور عروضی اشعار اوحدی نشان میدهد که او ازانواع وزنها با مضمون جویباری، آرام، خیزابی و تند استفاده نموده که شعر او را آهنگین و تاثیرگذار کرده است. هدف اصلی این مقاله، بررسی و تحلیل موسیقی بیرونی یا وزن و بحور عروضی شعر اوحدی است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که این شاعر در حوزه ی موسیقی بیرونی )وزن عروضی( از اوزان پر کاربرد بحور رمل، رجز، هزج ، مضارع، مجتث، سریع، خفیف و … بهره برده است.

Keywords:

موسیقی شعر , موسیقی بیرونی , اوزان عروضی , بحر , اوحدی اصفهانی