بررسی مقایسه ی نشانه های اضطراب، افسردگی و استرس در افراد نمازخوان و تارک نماز
Publish place: کنگره ملی نماز و سلامت روان
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 4,063
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NAMAZ01_017
تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396
Abstract:
مقدمه: در قرآن کریم آیات متعددی درباره نماز وجود دارد که خداوند تبارک وتعالی در آن مسلمانان را به این عبادت بزرگ امر فرموده است. الله تعالی می فرماید:{فاقیموا الصلاه ان الصلاه کانت على المومنین کتابا موقوتا}(آیه103 نساء) برپا دارید نماز را، همانا نماز بر مومنان در وقتش، فرض کرده شده . نماز دومین رکن اساسی اسلام بعد از کلمه شهادت و افضل ترین عبادات می باشد. نماز، عنوان اسلام، دلیل ایمان و حد فاصل بین اسلام و کفر است. روز محشر نخستین سوال از نماز می شود و نماز در حضر و سفر، بیماری و تندرستی، امنیت یا خوف، پیری یا جوانی معاف نمی گردد و انسانی که با پروردگار خود در ارتباط مستقیم باشد استرس و افسردگی از چهره ی وی رخت برمی بندد و همیشه آرام و قلبی سرشاراز آرامش دارد. هدف: در پژوهش حاضر بررسی مقایسه ی اضطراب و افسردگی و استرس بین افراد نمازخوان و تارک نماز انجام شده است. روش پژوهش : در این پژوهش نمونه شامل 70 نفر از افراد (35 نفر نمازخوان و 35 نفر تارک نماز) که از روش علی– مقایسه ای در دو گروه افراد نمازخوان و افراد تارک نماز از لحاظ اضطراب؛ افسردگی و استرس باهم مقایسه شدند و پرسشنامه-ی 21سوالی ADSS را تکمیل نمودند. یافته های پژوهش: نتایج آزمون تی مستقل نشانگر این بود که تفاوت معنی داری بین افسردگی، اضطراب و استرس درافراد نمازخوان و غیر نمازخوان وجود دارد وافراد نمازخوان با برقراری ارتباط با پروردگارخویش از استرس کمتری برخوردار بودند و آرامش بیشتری در زندگی خود داشنتد. نتیجه گیری: براساس یافته ها، می توان گفت دلی که با خداوند پیوند دارد و او را همدل واقعی می داند و در حضورش به راز و نیاز می پردازد و مشکلاتش را بیان می کند این باعث می شود که آلام روحی درونیش کاهش یابد و به آرامش واقعی برسد چرا که رسیدن به آرامش از رکن های مهم بهداشت و سلامت روانی است و نماز که تجلی شور و دلبستگی راستین درون، نسبت به پروردگار عالم است، یکی از سرچشمه های اصلی آرامش دل و نیز یکی از اسباب ضد اضطراب به شمار می رود.
Keywords:
Authors
شیوا محمدی
کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی،دانشگاه آزاد اسلامی سنندج(واحد علوم و تحقیقات کردستان)، سنندج،ایران.
شیدا حیدریان
کارشناسی، آسیب شناسی اجتماعی، دانشگاه علمی کاربردی واحد سنندج، سنندج، ایران.