بررسی جامعه شناسی رابطه سن ازدواج و آسیب های اجتماعی (مطالعه موردی :جوانان شهر صومعه سرا)

ازدواج، یکى از اساسى ترین و حساس ترین مقاطع زندگى انسان به شمار مى رود. ازدواج علاوه بر پاسخ گویی به نیازهای جنسی وعاطفی فرد، نیازهای اقتصادی، ارتباطات اجتماعی و فرهنگی او را نیز سامان می بخشد. ازدواج به عنوان هنجاری پذیرفته شده درهمه کشورهای دنیا است. از این رو، به لحاظ اجتماعی و فرهنگی بی توجهی والدین نسبت به ازدواج فرزندان، امری ناپسند بهشمار می آید؛ چرا که بقای خانواده در گرو بقا و ساماندهی ازدواج است (آزاد ارمکی، 1386 : 99)اما با پیچیده تر شدن جوامع و الگو پذیری آنها از جوامع غربی و سکولار، و نیز ایجاد خواسته ها و انگیزه های کاذب، ذایقهاجتماعی تغییر یافت و به تبع آن، نیاز طبیعی و غریزی به ازدواج سرکوب و این روند، تا جایی پیش رفت که امروزه در بعضیجوامع غربی، جوانان به کلی از ازدواج سرباز زده، آن را مانعی برای آزادی خود تلقی می کنند و تنها زمانی به ازدواج روی می آورندکه نشاط جوانی را از دست بدهند و نیازمند مراقبت باشند. متاسفانه این فرهنگ نادرست، جوامع اسلامی را نیز تحت تاثیر خودقرار داده است، به گونه ای که افزایش رو به تزاید سن ازدواج در کشور، مشکلات فراوانی به دنبال داشته است (همان منبع).