راه کاری برای حصول توسعه پایدار با تاکیدی بر مولفه های فرهنگی

آلودگی هوا، تخریب محیط زیست و مسایلی از این دست مشکلاتی هستند که جامعه امروزی با آن روبرو است. شهرها و تمدن-ها واژهها و روابطی همچون شهروندی، تمدن، سیاست، شهرنشینی و .... را به وجود آورده و میبایست یک مکان ایده آل و شاید گاهی آرمانی برای زندگی نوع بشر به همراه طبیعت و محیط زیست و بقاء نسل آینده بشر و پیوند هم زمان با روابط اجتماعی و فرهنگی و اعتلای آنها باشد. توسعه پایدار شامل شده از چهار آیتم: زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. در این میان بعد اجتماعی -فرهنگی در پایداری توسعه شهری ابعاد متاخر و در عین حال مهم محسوب میشوند. این مقاله بر آن است با روش توصیفی- تحلیلی ضمن شرحی بر توسعه پایدار شهری و اهمیت و لزوم همه جانبه آن در جامعه از جمله جوامع در حال توسعه و جهان سوم داده شود و بعد فرهنگی پایداری را به عنوان بخش مهمی از رویکرد پایداری معرفی نماید و ضمن بررسی اهمیت و ضرورت توجه به این ابعاد از آنجا که توجه به فرهنگ از اساسیترین ابعاد برنامه ریزی است، توجه به آنها در برنامهریزی شهری و شهرسازی در کشور نیز با هدف رسیدن به پایداری اجتماعی و فرهنگی احساس میشود. پس برای جلوگیری از انحراف بیشتر و بازگشت هر چه سریعتر به مسیر تعادل، میبایست تفکر و اندیشه بومشناختی انسان سنتی احیاء و بارور گردد تا زمینه همبستگی میان انسان و طبیعت فراهم گردد.

Keywords:

توسعه پایدار , محیط زیست , معماری , تعادل , طبیعت