مدلسازی زیستگاه سنجاب ناخن دراز (Spermophilopsis leptodactylus) در شهرستان سرخس

زیستگاه یکی از پارامترهای کلیدی در جهت حفاظت از گونه ها می باشد. داشتن اطلاعات کاملی از نیازهای زیستگاهی یک گونه به منظور تدوین سیاست های مدیریتی برای حفاظت از آن امری اجتناب ناپذیر است. مدل سازی زیستگاه روشی مشخص و تکرارپذیر برای تشریح، کمی کردن و نقشه سازی اجزای زیستگاه است. در این مطالعه مطلوبیت زیستگاه سنجاب ناخن دراز در شهرستان سرخس با استفاده از روش حداکثر آنتروپی مورد ارزیابی قرار گرفت. متغیرهای زیس تمحیطی مورد استفاده در این تحقیق شامل ارتفاع از سطح دریا، شیب، جهت، شاخص پوشش گیاهی، فاصله از زمین های کشاورزی و فاصله از جاده می باشند. طیق نتایج حاصل، مهم ترین عوامل موثر بر حضور سنجاب ناخن دراز متغییرهای فاصله از جاده، فاصله از زمین های کشاورزی و ارتفاع از سطح دریا است. میزان AUC برای میانگین راه اندازی مدل بیش از 0/8 به دست آمد که نمایانگر عملکرد مطلوب Maxent می باشد.

Keywords:

سنجاب ناخن دراز , سرخس , مدلسازی مطلوبیت زیستگاه , حداکثر آنتروپی Maxent