هستی شناسی جان دردیدگاه مولانااززاویه روانشناختی

هدف ازاین پژوهش بررسی هستی شناسی جان انسانی ازدیدگاه مولانا درمثنوی معنوی است جان انسانی به عنوان یک هستنده بدون درنظر گرفتن هستی او قابل فرض نیست ازجانبی دیگر میتوان مثنوی معنوی را هستی شناسی جان انسان نامید که لبریز ازسخن درموردهستی انسان است مولانا خود نیز اندیشمندی هستی نگر و کل گرا است که ازرویکردهای جزء نگرانه نسبت به وجود انسانی انتقاد می کند دراین پژوهش محقق با روش کتابخانه ای وجستجو درمثنوی معنوی به وسیله کشف الابیات جعفری ابیات مرتبط بامقوله های هستی شناسی جان را استخراج و آ ها را درپنج مقوله جمع بندی کردها ست دراین پژوهش به بحث درمورد وحدت یافتگی و کل نگری مرگ شناخت دیالکتیکی پویایی و نوشوندگی و کشندگی و جذب کنندگی به عنوان پایه های هستی انسان دردیدگاه مولانا ازدیدگاه روانشناسی پرداخته شده است دربررسی اشعارمولانا درقصه طوطی و بازرگان و برپایه آن درشش دفترمثنوی معنوی هستی انسان یک کلیت وحدت یافته معرفی شده است که بصورت مداوم درحال نوشدن و تغییراست

Keywords:

هستی شناسی جان , مولانا , مثنوی معنوی