بررسی تاثیر روان درمانگری تحلیلی کوتاه مدت با رویکرد روان شناسی خویشتن در تغییر سبک دلبستگی دانشجویانی با سبک دلبستگی ناایمن

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر روان درمانگری تحلیلی کوتاه مدت با رویکرد روان شناسی خویشتن در تغییر سبک دلبستگی دانشجویانی با سبک دلبستگی ناایمن بود. آزمودنیهای این پژوهش 20 نفر از دانشجویانی با سبک دلبستگی ناایمن از بین دانشجویان دانشگاه صنعتی بابل بودند که به مرکز مشاوره دانشگاه مراجعه نمودند. 10 نفر از این دانشجویان تشخیص سبک دلبستگی دوسوگرا 4 و 10 نفر سبک دلبستگی اجتنابی 5 دریافت کرده بودند. به منظور جمع آوری دادهها از پرسشنامه سبک دلبستگی هازن 6 و شیور 7 استفاده شد. دانشجویان نمونهپژوهش قبل و بعد از مداخله آزمایشی (رواندرمانگری تحلیلی کوتاهمدت) این پرسشنامهها راتکمیل نمودند. دادههای به دست آمده با آزمون آماریtوابسته نشان داد که روش درمانگری تحلیلی کوتاهمدت در افزایش سبک دلبستگی ایمن و کاهش سبک اجتنابی تاثیر معنادار درحدp<0/01 داشته است اما سبک دوسوگرا تغییر معناداری نداشته است.

Keywords:

رواندرمانگری تحلیلی کوتاهمدت با رویکرد روان شناسی خویشتن , سبک های دلبستگی