بررسی و مقایسه اثربخشی زوج درمانی رفتاری التقاطی IBCT ودرمان تصمیم گیری مجدد در بهبود آشفتگی زناشویی زوجینمتعارض سنندج

مقدمه: نرخ بالای طلاق رسمی و گسترش بی رویه طلاق های عاطفی باعث شده که موضوع آشفتگی های زناشویی به طور فزاینده ای وضعیتی ویژه کسب کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی زوج درمانی رفتاری التفاطی و درمان تصمیم گیری مجدد در بهبود آشفتگی زناشویی زوجین انجام گرفت. روش پژوهش : مطالعه حاضر یک طرح نیمه تجربی با پیش آزمون پس آزمون ب گروه کنترل و ازمون پیگیری می باشد. نمونه مورد مطالعه شامل 42 زوج بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس از میان زوج های متعارضی که در فاصله بهمن ماه سال 1393 تا اواخر سال 1394 به مراکز مشاوره شهر سنندج مراجعه کرده بودند انتخاب گردید زوج های انتخاب شده به تصادف در 3 گروه قرار گرفتند هر گروه شامل 14 زوج یکی از گروه ها مداخله زوج درمانی رفتاری التفاطی، گروه شازمایشی دیگر مداخله درمان تصمیم گیری مجدد دریافت نمودند اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پرسشنامه تعارضات زناشویی به عنوان پیش آزمون پس ازمون استفاده گردید داده ها به روش تحلیل واریانس مکرر تحلیل گردید. یافته ها نتایج نشان داد که جنسیت زوجین تاثیر چندانی در اثربخشی مداخلات زوج درمانی نداشته است. همچنین نتایج تحلیل آماری نشان داد که هر دو درمان رفتاری التقاطی و تصمیم گیری مجدد در بهبود تعارض زناشویی زوجین و حفظ دستاوردهای درمانی حتی تا دو ماه پس از درمان موفق عمل کرده اند اما زوج درمانی رفتاری التقاطی به نسبت درمان تصمیم گیری مجدد موفق عمل کرد است و تغییرات بیشتری را سبب شده است بحث و نتیجه گیری: درمان های تلفیقی در حال گسترش هستند و امیدوار است کاربر این رویکردها از سوی متخصصان و مشاوران حوزه خانواد با اقبال بیشتری مواجه شود.

Keywords:

زوج درمانی رفتاری التقاطی , درمان تصمیم گیری مجدد , آشفتگی زناشویی , تحلیل واریانس مکرر