هشداررسانی؛ ضابطه اصلی رفع مسیولیت در پیشگیری وضعی خطرناک از جرم

در مقالهی حاضر، شرط ضرورت هشداررسانی به عنوان یکی از پیش شرط‎های ضروری اتخاذ تدابیر پیشگیری وضعی بررسی می‎شود. شرط هشداررسانی تحت دو عنوان کلی مورد تبیین قرار می گیرد. ابتدا ضرورت هشدار دادن از منظر فقهی، حقوق بشری و جرم شناسی بررسی شده، سپس این ضرورت به همراه شرایط آن جهت دستیابی به شیوه هشدار رسانی مناسب، در نگاه افراد عادی، کارشناسان و بزه کاران مورد سنجش قرار می گیرد. به‎عنوان نتیجهی بحث، مطرح خواهد شد که امروزه این مسیله رایج شده که شهروندان عادی تجهیزات پیشگیرانه خطرناکی را برای حفاظت از املاکشان مورد استفاده قرار می دهند. ضروری است دولتی که برای تمام اقدامات شهروندان اقدام به قانون‎گذاری نموده، برای تدابیر مربوط به پیشگیری وضعی نیز وارد عرصه قانون گذاری شود و از این طریق برای اینگونه اقدامات صورت گرفته از سوی شهروندان حد و مرزی را مشخص نماید. یکی از شروط مهم و پرکاربرد در قلمروی پیشگیری وضعی (هشدار یا اطلاعرسانی)به افراد است و به‎موجب این اصل هرکس قبل از اقدام به عملیات پیشگیرانه خطرناک و مهلک به سایرین هشدار دهد، معاف از مسیولیت مدنی و کیفری خواهد بود. درنهایت جمعبندی مطالب نیز در جهت تنظیم ماده واحدهای در مورد پیشگیری وضعی است.

Keywords:

پیشگیری وضعی خطرناک , شیوه های هشداررسانی , هشداررسانی مناسب , مسیولیت