نگاهى به بحثهاى فقهى قرآنى در عصرصحابه

بدون تردید، قرآن کریم مهم ترین وارزنده ترین یادگار به جای مانده از پیامبر(ص) است که پس از رحلت آن حضرت نزد صحابه به امانت سپرده شد. درآن دوران، دونکته مهم ترین مسوولیت صحابه در ارتباط با قرآن، تلقی می شد:الف. حفظ وحراست قرآن از هرگونه افزوده شدن برآن ویاکاسته شدن از آن، گرچه خداوند متعال ،حفاظت از قرآن را وعده داده است:(انانحن نزلنا الذکروانا له لحافظون) حجر9/ما قرآن را نازل کرده ایم وخود نگهبانش هستیم.اما وعده خدا از راه علل واسباب تحقق می یابد ودر دوران صحابه، آشکارترین عامل تحقق وعده الهی، همت وتلاشی بود که از سوی آنان در این خصوص به کار گرفته شد.ب. تفسیر وتبیین قرآن، دومین وظیفه مهم صحابه بود وآنان، سزاوارترین افراد برای این منظور به شمار می رفتند، زیرا از سویی خود، مخاطبان قرآن بودند وقرآن کر یم در آیات چندی ، تمام مخاطبان خود را به تفکر وتدبر در آیات قرآن فراخوانده است واز سوی دیگر، آنچه از پیام بر (ص) در باره تفسیر قرآن رسیده بود، در ذهن صحابه محفوظ بود وبرخی از آنان گنجینه اسرار پیامبر بودند. بنابراین، در پرداختن صحابه به تفسیر قرآن، جای تردید نیست وروایاتی که از صحابه در زمینه تفسیر قرآن رسیده، بهترین گواه این مدعاست.