پیامبرصلى الله علیه وآله وسلم جمال الهى در آینه بشرى

رسولان الهى براى ایفاى رسالت و ابلاغ پیام خدا به انسان، همواره از میان خود انسانها انتخاب شدهاند. خاستگاه انسانى پیامبران و رسولان الهى، از نگاه قرآن، یک امتیاز و نقطه قوت شمرده شده است. چنان که در چند آیه چنین آمده است: هو الذى بعث فى الامیین رسولا منهم )جمعه /2.( اوست که در میان مردم درس ناخوانده مکه، رسولى را از خودشان برانگیخت . ابراهیمعلیه السلام بنیانگذار خانه توحید نیز در نیایشهاى خود از خدا خواسته بود: ربنا و ابعث فیهم رسولا منهم . )بقره /129( پروردگارا! در میان آنان - که در کنار این خانه خواهند زیست - پیامبرى از خودشان مبعوث کن! و در نهایت خداى متعال با تعبیرى ویژه از این مساله یاد کرده و فرموده است: لقد من الله على المومنین اذ بعث فیهم رسولا من انفسهم )آل عمران /164( خدا بر مومنان منت نهاده است بدان جهت که در میان ایشان رسولى از جنس خودشان برانگیخته است . البته در این که تعبیر منهم و من انفسهم دقیقا اشاره به چه معنا و کدام بعد از ابعاد سنخیت قومى، فرهنگى، اجتماعى و انسانى دارد، مجال تامل و تحقیق هست؛ اما اجمالا مىتوان گفت که در تمام این آیات و آیات مشابه آن، آنچه به عنوان یک ارزش و مرجح به حساب آمده، اصل هماهنگى، قرابت و سنخیت هر چه بیشتر رسولان الهى با کسانى است که مخاطب آنها بوده و هستند. وزن و آهنگ این آیات، به نوعى هموزن و هماهنگ با آیاتى از این قسم است: والله جعل لکم من انفسکم ازواجا )نحل /72( خداست که براى شما از جنس و نفس خودتان، همسرانى قرار داد. انسان در نظام طبیعت بیشترین و گستردهترین انس و الفت و وابستگى و دلبستگى را به همسر داشته و دارد و خداوند بىآن که نعمت سنخیت و هم نوعى همسران را بر آنان منت نهاده باشد، اهمیت این نعمت را به رخ آنان کشیده است.