وحی پژوهی با محوریت آیه 51 سوره شوری از دیدگاه فخر رازی و علامه طباطبایی

از آنجا که وحی در اسلام از جایگاه خاصی برخوردار است و اساس و محور آموزه های دینی و یکی از منابع مهم معرفت زایی بشر محسوب می گردد از این دو هدف این مقاله به بررسی دیدگاه امام فخر رازی و علامه طباطبایی در زمینه ماهیت وحی، تبیین و خطاناپذیری آن با محوریت آیه 51 سوره شوری می باشد. به دلیل اهمیت موضوع، این دو مفسر و آثار خویش به تبیین و توضیح بدهی پرداخته اند. این بررسی نشان می دهد که دیدگاه آنان در تبیین آیه مزبور متفاوت است. که فخر رازی تمام اقسام ارتباط خداوند با بشر را از نوع وحی محسوب می کند در حالی که علامه، وحی را ارتباط بدون واسطه میان خداوند و پیامبر لحاظ کرده است. فخر رازی با توجه به رویای حضرت ابراهیم در مورد ذبح فرزندش، مقوله وحی را امری خطاپذیر دانسته است اما علامه، وحی را امری یقینی دانسته که آن را از مبدا صدور تا وصول به مقام، مصون و محفوظ از خطا قلمداد کرده است.

Keywords:

وحی , فخر رازی , علامه طباطبایی , سوره شوری