بررسی تطبیقی تمایز نفس از بدن در اندیشه افلاطون،ابن سینا و دکارت

مساله شناخت انسان و مساله دو ساحتی بودن آن به عنوان موجودی که مرکب از نفس و بدن است، تاثیر بسزایی در شناختانسان دارد از آنجا که امتیاز انسان در عالم نسبت به سایر موجودات و نیز اثبات حیات پس از مرگ و نیز تجرد و بقاء نفسمبتنی بر اثبات جوهریت نفس به صورتی مجزای از بدن است؛ پس شایسته است که در این مسیله پژوهشی دقیق در آراءسه فیلسوف شاخص غربی و اسلامی صورت گیرد. در زمینه تمایز نفس از بدن، هرسه فیلسوف قایل به تمایزند. از نظرافلاطون میان نفس و بدن نهایت فاصله برقرار است. ابن سینا در آثار خود در موارد متعددی به تمایز نفس از بدن تصریحدارد و با براهینی از جمله برهان انسان معلق در فضا به اثبات آن میپردازد. دکارت تمایز نفس از بدن را با براهینی چند از جمله برهان می اندیشم، پس هستم اثبات می کند.

Keywords:

نفس و بدن , تمایز نفس از بدن , افلاطون , ابن سینا , دکارت