تلمیح در غزلیات حاج میرزا حبیب خراسان

حاج میرزا حبیب خراسانی از نظر پشتوانه های فرهنگی از شاعران برجسته تاریخ شعر دوره مشروطه است، براین اساس و بهسبب اهمیت غزلیات وی به عنوان یک مجتهد در غنای فرهنگی ادبی متون پس از خود وبازتاب فکری واجتماعی غزلیاتشدراین پژوهش به بررسی تلمیحات در غزلیات او پرداخته ایم. تلمیح به گوشه چشم اشاره کردن است و در اصطلاح بدیعاشاره کردن به حدیث ، داستان،واقعه، سخن، شعر یا مثلی معروف در میان کلام یا شعر است . این آرایه درغزلیات حاجحبیب خراسانی به شیوه ای دلپذیر و پر بسامد تصویر سازی ومضمون سازی گسترده ایی را در پی داشته است توجه زیادحاجحبیب به مضامین مختلف دینی، فرهنگی، ادبی، تاریخی واساطیری سبب شده است، که تلمیح به یکی از ویژگی سبکیغزلیات وی نمود پیدا کند حضرت سلیمان و وابسته هایش از تلمیحات مرکزی شعر اوست که بیانگر پشتوانه فرهنگی او ازمطالعات گسترده او در اسراییلاتاست . در این مقاله تلاش شده است تا نمونه هایی ازتلمیحات مختلف قرآنی، حدیثی،داستانی و امثال فارسی و عربی موجود درغزلیات حاج حبیب ارایه شود تا بدین وسیله دانش غنی وی از ادبیات کلاسیکو علوم و معارف مختلف که به وسیله صنعت تلمیح در اشعارش نمود یافته آشکار و بخشی از مختصات سبکی وی آشکار شود.

Keywords:

تلمیح , غزلیات , حاج میرزا حبیب خراسانی , سبک شناسی