بررسی اثربخشی گروهی مبتنی بر رویکرد تحلیل وجودی بر افزایش امید به زندگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس شهر شیراز

زمینه و هدف : ام اس، بیماری مزمن پیشرونده سیستم اعصاب مرکزی است که مغز و نخاع را درگیر می کند که تحقیقات پیشین نشان داده است که مداخلات روانشناختی می تواند بر علایم روانشناختی آن اثر گذارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی گروهی مبتنی بر رویکرد تحلیل وجودی بر افزایش امید به زندگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس شهر شیراز می باشد روش کار : طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی و به صورت پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری بیماران مولتیپل اسکلروزیس شهر شیراز مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر شیراز در سال 1396 بودند. نمونه مورد مطالعه شامل 40 نفر بودند که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی، در دو گروه آزمایش و کنترل گماشته شدند. از پرسشنامه امید به زندگی برای جمع آوری داده ها استفاده شد. گروه آزمایش 8 جلسه ی 60 دقیقه را به صورت هفتگی دریافت کردند، گروه کنترل هیچ مداخله مشخصی را دریافت نکردند در پایان هر دو گروه مجددا ارزیابی شدند داده ها از طریق تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت یافته ها: نتایج نشان داد که اثر بخشی گروهی مبتنی بر رویکرد تحلیل وجودی به طور معناداری بر افزایش امید به زندگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس شهر شیراز موثر بوده است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد که اثر بخشی گروهی مبتنی بر رویکرد تحلیل وجودی را به عنوان روش موثر در بهبود افزایش امید به زندگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس پیشنهاد داد.

Keywords:

رویکرد تحلیل وجودی , افزایش امید به زندگی , مولتیپل اسکلروزیس