ارتباط امید به آینده شغلی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گناباد در سال 1395

سابقه و هدف: امید به آینده شغلی از عوامل تعیین کننده نشاط به شمار می رود و نشاط موجب تلاش بیشتر برای تحقق اهداف، دوری از اتلاف وقت و کاهلی، عملکرد بهتر شغلی و تحصیلی می شود. یکی از عواملی که به شکل منفی بر عملکرد تحصیلی دانشجویان اثرگذار می باشد، فرسودگی تحصیلی است که امید به کار و انگیزش تحصیلی از عوامل موثر بر تعدیل این متغیر در بین دانشجویان محسوب می گردد. لذا این پژوهش با هدف ارتباط بین امید به آینده شغلی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گناباد در سال 1395 انجام گردید.مواد و روش ها: این مطالعه بصورت مقطعی و از نوع همبستگی، به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای (بر حسب رشته تحصیلی، ترم و جنسیت) بر روی 288 نفر از دانشجویان علوم پزشکی گناباد در سال 1395انجام گردید. داده ها بر اساس پرسشنامه استاندارد امید به آینده شغلی و فرسودگی تحصیلی جمع آوری گردید و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 22 و با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از آزمون ها در سطح کمتر از 05/0 معنی دار لحاظ گردید.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن و معدل دانشجویان به ترتیب 98/2±82/20 سال و 41/1±06/16 بود. 1/43 درصد نمونه ها دانشجویان پسر و 9/56 درصد دانشجویان دختر بودند. میانگین و انحراف معیار فرسودگی تحصیلی 54/9±21/41 و امید به آینده شغلی 48/05±10/76 بود. یافته های این پژوهش نشان داد بین امید به آینده شغلی و فرسودگی تحصیلی رابطه آماری معنی دار و منفی (001/0P<) وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه امید به آینده شغلی باعث کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان می گردد، لذا توصیه می شود ارتقای امید به آینده و برنامه ریزی های دراز مدت جهت افزایش آن، در کاهش فرسودگی تحصیلی نقش تعیین کننده ای داشته و مد نظر مسیولین قرار گیرد.

Keywords:

فرسودگی تحصیلی , امید به آینده شغلی , دانشجو