نقش اکسیدکنندگی اشعه ی UVA و آنتی اکسیدانی ژل رویال بر فیبروبلاست پوست انسان

سلول های پوست مانند سایر سلول های بافت بدن در طی زمان پیرتر می گردد. اشعه ی UV سبب پیری زودرس سلول های پوست می شود و از رشد سلول ها جلوگیری کرده، تغییرات مورفولوژیکی و عملکردی ایجاد می کند، در این مطالعه سعی کرده ایم تاثیر را در سلول های فیبروبلاست پوست انسان که سبب تولید رادیکال های آزاد اکسیژن می شود و همزمان تاثیرات آنتی اکسیدانی ژل رویال را در این سلول ها بررسی کنیم. مواد مورد استفاده در این مطالعه عبارت اند از: سلول های بنیادی فیبروبلاست پوست انسان با پاساژ 14-10 کشت داده شده در محیط DMEM با 10% FBS و 1% پنی سیلین/استرپتومایسین و یک دستگاه با سه لامپ UVA با انرژی قابل کنترل، و ژل رویال با دوز معین. برای ارزیابی میزان زنده ماندن سلول های تحت تابش و تیمار با ژل رویال از روش MTT استفاده شده است. نتیجه اینکه ما از روش بتاگالاکتوزیدار مرتبط با پیری SA-β-gal برای تشخیص القای پیری سلولی استفاده کرده ایم. نتایج قبل و بعد از تابش تغییر یافت و ژل رویال خاصیت بهبودی در این روند دارد. تغییرات مورفولوژیکی سلول ها قبل و بعد از تیمار با UVA مورد مقایسه قرار گرفته اند. تابش اشعه ی UVA به فیبروبلاست پوست انسان باعث تغییر عملکرد سلولی و در نتیجه ایجاد پیری زودرس می گردد و ژل رویال خاصیت ضد پیری دارد

Keywords:

تابش اشعه ی UVA , ژل رویال , رادیکال های آزاد اکسیژن , پیری زودرس