اثر بخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی، اضطراب ومراقبت مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و اضطراب و مراقبت مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و یک دوره پیگیری یک ماهه بوده است. جامعه پژوهش را کلیه مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مراجعه کننده به آموزشگاه های استثنایی زیر نظر بهزیستی شهر اصفهان شامل می شد. بدین منظور یک مرکز مشخص شد و به صورت نمونه گیری در دسترس 30 نفر از مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم براساس ملاک های ورود و خروج انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله و یک ماه بعد در دوره پیگیری به پرسشنامه های پژوهش شامل ابزار نشانگان روانشناختی فرم کوتاه درایگدس( 2001 ) و ابعاد مثبت مراقبت راف و همکاران 2004 پاسخ دادند. گروه آزمایش تحت درمان گروهی مبتی بر پذیرش و تعهد براساس بسته درمانی لیلیس و همکاران 2005 قرار گرفته اما مداخله ای بر گروه کنترل صورت نگرفت. نتایج تحلیل واریانس با اندازه های تکراری نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در نمرات متغیرهای افسردگی، اضطراب و مراقبت مادران تفاوت معنادار وجود دارد. P<0/05 بنابر نتایج این پژوهش برای کاهش افسردگی و اضطراب و بهبود مراقبت مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم می توان از این روش درمانی سود جست

Keywords:

افسردگی , اضطراب , مراقبت مادران , اختلال طیف اوتیسم , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد