بررسی اثربخشی آموزش گروهی ابراز وجود برکاهش اضطراب ،پرخاشگری وفرسودگی شغلی

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی ابراز وجود برکاهش اضطراب، پرخاشگری وفرسودگی شغلی کارکان شبکه بهداشت و درمان شهرستان پاسارگاد در سال 1392 انجام گرفت. پژوهش حاضر آزمایشی و از نوع پیش ازمون پس ازمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری این پژوهش کارکنان شبکه بهداشت و درمان شهرستان پاسارگاد بوده که تعداد انها 204 نفر و نمونه آن شامل 72 نفر پرسنل است که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند در ابتدا پیش آزمون توسط هر دو گروه تکمیل و سپس گروه آزمایش در 8 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش گروهی ابراز وجود قرار گرفتند، گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. پس از مدت دو ماه پس ازمون برای هر دو گروه اجرا شد. ابراز پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب بک، پرخاشگری باس و پری فرسودگی شغلی ماسلاچ بود. داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی نظیر میانگین، انحراف معیار و واریانس و از آمار استنباطی نظیر تی تست مستقل، تحلیل واریانس چند متغیری مانوا، و کواریانس استفاده شد و توسط نرم افزار SPSS-18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشانگر آن است که فرضیه های مبتنی بر آموزش گروهی ابراز وجود بر کاهش اضطراب، پرخاشگری و فرسودگی شغلی کارکنان تایید نشد. تاثیر عوامل سازمانی، فرهنگی، اجتماعی، فردی، روانشناسی و آموزشی در کاهش ابراز وجود کارکنان شبکه بهداشت و درمان کاملا مشهود می باشد و با توجه به ارتباط تنگاتنگ مهارت های زندگی را در یک برنامه مدون اموزشی با فرهنگ سازی در مورد این مهارت ها در خانواده و سازمان ها کسب کنند، تا تاثیرپذیری این آموزش بیشتر گردد.

Keywords:

آموزش گروهی ابراز وجود , اضطراب , پرخاشگری , فرسودگی شغلی