روانشناسی محیط تجلی پیوند دانش آموز و مدرسه (در مقاطع ابتدایی ومتوسطه اول دخترانه شهرستان مینودشت)

یادگیری از مهمترین مباحث در حیطه روانشناسی می باشد که در نهایت به تغییر رفتار می انجامد. فرایند یادگیری تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله سن، جنسیت، فرهنگ، اقتصاد، جامعه، اقلیم و ... قرار می گیرد. به نظر می رسد که عوامل محیطی (محیط فیزیکی و معماری) می توانند در ارتباط متقابل با عوامل غیرمحیطی، فرآیند یادگیری را تحت تاثیر قرار داده، به یادگیری و آموزش کمک کرده یا فرایند آن را با مشکل مواجه نمایند. نوشتار حاضر با تکیه بر ذات جستجوگر و تجربه پذیر جهان کودک، با هدف ارزیابی ساختمان های آموزشی به ویژه مدرسه و دستیابی به اصول و معیارهایی در طراحی مدارس متناسب با گروه های سنی یادگیرندگان، ضرورت بهره گیری از دانش روانشناسی محیط را برای فراهم نمودن یک محیط امن، آرام، پویا، خلاقیت بر انگیزه، و هنجار به منظور پاسخگویی به روش های آموزشی متنوع و بالاترین کیفیت یادگیری و دانش آموزی در کودکان و نوجوانان مورد تاکید قرار داده است. روش تحقیق از نوع میدانی- کتابخانه ای بوده و به بررسی چهار مورد از ساختمان مدارس ابتدایی و متوسطه اول در شهرستان مینودشت پرداخته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که توجه به عوامل و عناصر محیطی در طراحی محیط های آموزشی متناسب با تمام جنبه های فیزیکی- روانی یادگیرندگان فضای آموزشی خوشایندی پدید آورده و محیط را به ابزاری مناسب برای بهتر آموزی تبدیل می کند.

Keywords:

روانشناسی محیطی , ادراک محیطی , محیط آموزشی , مدرسه , یادگیری