توسعه پایدار و بهسازی نواحی شهری تاریخی- پایداری اجتماعی در مورد منطقه تیان ژی فنگ شانگهای

در بسیاری از کشورها، امر حفاظت از ساختمان ها و خیابان های تاریخی به منظور بازسازی آنها رشد گسترده ای یافته است که این رویکرد چقدر منجر به اهداف پایداری اجتماعی شده، تا هم اکنون مورد ارزیابی قرار گرفته است. این مطالعه، خواص و عوامل دخیل در گسترش پایداری اجتماعی برای بهسازی در مناطق را مورد امتحان قرار می دهد. از یک منطقه تاریخی در شانگهای چین به عنوان مورد مطالعاتی استفاده شده است. در منطقه مورد مطالعه، تیانژفنگ، به تازیگی بهسازی شروع شده است، که شامل حفظ مجتمع های مسکونی و کارخانجات قدیمی و تبدیل آنها به جامعه ای برای صنعت خلاق می باشد. به منظور بررسی عوامل دخیل، مشاهدات محلی، مصاحبه های فردی و نظرسنجی های پرسش نامه ای از افکار عمومی انجام شده است. ازاین مرور مقالات، کار میدانی و مطالعات آزمایشی، 21 عامل به عنوان عوامل پایدار کننده اجتماعی دخیل در بهسازی مناطق تاریخی شناسایی شده که مبنای تحلیل های مورد مطالعاتی و اجرای بررسی نظریه را تشکیل می دهند. از طریق تحلیل عواملف عوامل کننده اجتماعی اساسی دخیل در 21 ویژگی به دست آمده اند. به ترتیب اهمیت، عوامل پایدار کننده اجتماعی به شرح زیر ذیل می باشد: حفظ و نگه داری شرایط فیزیکی مساعد برای تکمیل نقش آموزشی - ایجاد فرصت مشارکت های عمومی - بهبود ویژگی مکانی و فرهنگی محلی - بهبود هویت فرهنگی و حافظه جمعی و حظ مفاهیم مهم و موارد مرتبط به جامعه . این مطالعه قالبی برای غهم عوامل اساسی در بهسازی پایداری اجتماعی مناطق تاریخی ارایه می دهد، که به عنوان یک راهنما برای افراد متخصص و عوام در طراحی و اجرای فنون بهسازی می باشد. الب فوق الذکر نیز مرجعی برای بررسی در سایر مناطق جهان می باشد.

Keywords:

توسعه پایدار , بهسازی , اجتماعی , مناطق تاریخی شهری , شانگهای