بررسی ارتباط حمایت اجتماعی با تاب آوری در بیماران تالاسمی ماژور

امروزه با توجه به پیشرفت درمان و افزایش سن بیماران تالاسمی مشکلات روانی-اجتماعی آنها اهمیت بیشتری پیدا کرده است. بنابراین بدیهی است که موضوع تاب آوری در افراد مبتلا به تالاسمی اهمیت فوق العاده ای دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط حمایت اجتماعی با تابآوری در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه افراد مذکر و مونث بالای هجده سال مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به انجمن حمایتی تالاسمی بیمارستان امید شهر اصفهان به تعداد 420 نفر میباشد. حجم نمونه در این پژوهش 119 نفر است که به صورت هدفمند و تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون و حمایت اجتماعی) MOS ( شربورن و استوارت استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی محاسبه گردید. در سطح آمار توصیفی از فراوانی، درصد ومیانگین و به منظور تجزیه و تحلیل دادهها در سطح آمار استنباطی، از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. ضریب همبستگی بین حمایت اجتماعی و تابآوری) 557 / 0r= ، 05 ≥/ p ( معنادار بود. نتایج نشان داد رابطه مثبت و معناداری بین حمایت اجتماعی با تابآوری وجود دارد. میانگین تابآوری در مردان بیشتر از زنان است. ) 05 ≥/ p

Keywords:

حمایت اجتماعی , تاب آوری , تالاسمی ماژور