مقایسه عزت نفس ،انگیزش پیشرفت وسازگاری تحصیلی درمیان دانش آموزان دوره اول مقطع متوسطه تیزهوشان وعادی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین عزت نفس و انگیزش پیشرفت و سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع اول تا سوم متوسطه تیزهوشان و عادیبود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان عادی و تیزهوش پسر دوره اولمتوسطه شهرستان شاهرود بوده که از این تعداد 140 نفر آنان به عنوان نمونه مورد بررسی انتخاب شدند که 70 نفر شامل دانش آموزان عادی و70 نفر نیز دانش آموزان تیزهوش می باشند که به صورت تصادفی ساده شدند. از پرسشنامه های عزت نفس کوپر اسمیت ، انگیزش پیشرفت تحصیلی هارتر و سازگاری تحصیلی سینها و سینگ برای جمع آوری داده ها استفاده شده است که پایایی ابزار جمع آوری داده ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 75 / 0 ، 88 / 0 و 92 / 0 بدست آمده است. برای بررسی داده های پژوهش بعد از تحلیل توصیفی با استفاده از تحلیل رگرسیون چند متغیره به بررسی فرضیات پرداخته شد که هر سه فرضیه پژوهش در سطح معناداری 05 / 0 و با سطح اطمینان 95 / 0 تایید شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که متغیرهای انگیزش پیشرفت، عزت نفس و سازگاری تحصیلی در بین دانش آموزان تیزهوش و عادی تفاوت معناداری داشته است.بطوری که دانش آموزان تیزهوش دارای انگیزش پیشرفت، سازگاری تحصیلی و عزت نفس بالاتری نسبت به دانش آموزان عادی بوده اند .

Keywords:

عزت نفس , انگیزش پیشرفت , سازگاری تحصیلی , دانش آموزان