تبیین رابطه ی بین مسیولیت اجتماعی درک شده و خلاقیت کارکنان با توجه به نقش میانجی مکانیزم های دلسوزی و انگیزش های درونی کارکنان (مطالعه ی موردی : جهاد دانشگاهی استان گیلان)

دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی از جمله سازمان های مهمی محسوب می شوند که نقشی استراتژیک در پیشبرد اهداف کشور دارند. کارکنان سازمان برای این که بتوانند به عنوان عاملی خلاق در سازمان شناخته شوند باید دارای شرایطی در سازمان باشند تا موجب انگیزش آنان برای خلاقیت شود. اگر کارکنان بتوانند اقدامات خود را براساس خلاقیت انجام دهند، موسسات آموزشی موفقیت بیشتری را حاصل خواهند کرد. از این رو هدف اصلی تحقیق بررسی رابطه بین مسیولیت اجتماعی درک شده و خلاقیت کارکنان با توجه به نقش میانجی مکانیزم های دلسوزی و انگیزش های درونی کارکنان جهاد دانشگاهی استان گیلان است. پژوهش جاری از نوع پژوهش های کاربردی و توصیفی است. جامعه ی آماری پژوهش کارکنان جهاد دانشگاهی در استان گیلان هستند. تعداد نمونه مورد مطالعه شامل 162 نفر از کارکنان است. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر از نوع نمونه گیری تصادفی ساده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده های تحقیق نیز از طریق نرم افزارهای اس پی اس اس و لیزرل انجام گرفت و با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شد. نتیجه ی فرضیه های پژوهش حاکی از رابطه معنادار بین ادراک کارکنان از مسیولیت پذیری اجتماعی و خلاقیت کارکنان است. رابطه معنادار دلسوزی به کار و انگیزش کارکنان هم تایید شد. همچنین رابطه ی معنی داری بین انگیزش و خلاقیت کارکنان نیز تایید شد. بعلاوه نقش میانجی دلسوزی به کار در ارتباط بین ادراک کارکنان از مسیولیت پذیری اجتماعی و خلاقیت کارکنان، همچنین نقش میانجی انگیزش درونی در ارتباط بین ادراک کارکنان از مسیولیت پذیری اجتماعی و خلاقیت کارکنان و نقش میانجی انگیزش درونی و دلسوزی به کار در ارتباط بین ادراک کارکنان از مسیولیت پذیری اجتماعی و خلاقیت کارکنان هم در نهایت مورد تایید قرار گرفت.

Keywords:

خلاقیت کارکنان , دلسوزی به کار , مسیولیت پذیری اجتماعی , انگیزش درونی