شخصیت های اسطورهای ایرانی در تصویرگری معاصر ایران

رویکرد شخصیت پردازی اسطوره ها و قهرمانان ایرانی بر اساس متون ادبی، از دهه های نخستین در تصویرسازی معاصر ایران اتفاق افتاده است. خلق این شخصیت ها متناسب با نظام فکری، باورها و سنت های ایرانی در گستره تصویرگری ایران، بستر مناسبی را برای ارایه شیوه های مختلف توسط تصویرگران پدید آورده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی، به مرور نمونه هایی از آثار تصویرسازان معاصر ایران، با هدف بررسی شیوه های تصویرگری شخصیت های اسطوره های ایرانی انجام شده است. به نظر می رسد تصویرگران برای دستیابی به یک بیان تصویری متناسب و هماهنگ با درون مایه متن در فرآیند بازنمایی، لزومی به شباهت سازی آشکار میان تصویر و معنا ندیده اند و ویژگی های مختلفی را جهت ارایه در نظر داشته اند. سوال پژوهش آن است که چه شیوه ها و عناصری در تصویرگری شخصیت های اسطوره ای ایرانی در جامعه نمونه پژوهش، به درک مفاهیم و باورپذیری مخاطبان کمک نموده است نتیجه پژوهش نشان داد که تصویرگران برای نمایش شخصیت های اسطوره ای ایرانی، از درون مایه های حماسی و پهلوانی شاهنامه فردوسی و آثار هنرهای تجسمی پیش از خود الهام گرفته اند. آن ها با ترکیب شیوه هایی چون انتزاعی، رمزی، واقع نمایانه و اضافه نمودن عناصری خیال انگیز، به آشکارسازی معنای پنهان داستان و باورپذیری مخاطبان کمک نموده اند.

Keywords:

تصویرگری معاصر ایران , شخصیت های اسطوره ای ایرانی , شاهنامه , عناصر تجسمی