ارایه یک رویکرد فازی مبنای پویا به منظور استنتاج اعزام اتوبوس های درون شهری

امروزه در کاربردهای مهندسی و حمل ونقل، مسایل پیچیده توام با عدم قطعیتی وجود دارند که به روشهای معمولی محاسباتی قابل حل نیستند. خطوط اتوبوسرانی ازجمله پرکاربردترین و شناختهشدهترین شیوههای حملونقل عمومی محسوب میشود که از این امر مستثنی نیستند. هدف از این پژوهش توسعه یک سیستم استنتاج مبنای پویا بهمنظور تعیین تعداد اتوبوسهای یک خط اتوبوسرانی درونشهری (مطالعه موردی بر روی خط ویژه شهر رشت) با تکیه بر ترمهای زبانی مد نظر کارشناسان است. به این منظور در این پژوهش یک سیستم استنتاج فازی پیشنهاد میشود که توانایی مدلسازی اعزام اتوبوسها را با توجه به شرایط متغیر محیطی و آبوهوایی و همچنین لحاظ کردن نادقیقی و عدم قطعیت و تاثیر همزمان آنها داشته باشد. مقایسهای روش پیشنهادی اعزام اتوبوس در این پژوهش و سیستم اعزام کنونی اتوبوسرانی در منطقه موردمطالعه نشان داد استفاده از سیستم فازی میتواند با مدلسازی ترمهای زبانی ارایهشده توسط متخصصین ضمن کاهش زمان انتظار مسافرین در ایستگاهها نقش بسزایی در کاهش مصرف سوخت و آلودگی محیطزیست ایفا نماید.

Keywords:

منطق فازی , استنتاج ممدانی , سیستم اتوبوسرانی , تخصیص ناوگان حمل ونقل عمومی