تحلیلی بر توسعه یافتگی شهرستانهای استان آذربایجان شرقی با استفاده از روش تحلیل عاملی

در برنامه ریزی های آمایش سرزمین به منظور برنامه ریزی مناسب برای از بین بردن نابرابری های و کاهش آسیب های ناشی از آن رتبه بندی نواحی ضروری است. هدف این مقاله، سطح بندی شهرستان های استان آذربایجان شرقی بر اساس مجموعه ای از شاخص های توسعه یافتگی با بهره گیری از مدل تحلیل عاملی و تحلیل خوشه ای با استفاده از 46 شاخص مستخرج از آمارنامه های 1390 میباشد. نتایج تحقیق نشان می دهد شهرستان های استان آذربایجان شرقی از لحاظ توسعه یافتگی از تعادل مناسبی برخوردار نیستند، به طوریکه بین امتیاز توسعه شهرستان اول تبریز (81/.) و شهرستان خدا آفرین (99/.- )اختلاف زیادی وجود دارد و همچنین در خوشه بندی شهرستان ها، نبریز به تنهایی در خوشه اول قرار دارد و بقیه شهرستان ها در خوشه های بعدی قرار دارند که این امر تسلط تبریز در سیستم سلسله مراتبی را نیز نشان میدهد. در مجموع %5 شهرستان های استان (شهرستان تبریز) توسعه یافته ، %55 با توسعه متوسط به بالا، %25 با توسعه متوسط به پایین و % 15 توسعه نیافته می باشد.

Keywords:

توسعه یافتگی , سطح بندی , تحلیل عاملی , تحلیل خوشهای , استان آذربایجان شرقی