بررسی رابطه بین قابلیت پایداری سود و مربوط بودن اطلاعات حسابداری در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

از دیرباز این باور وجود داشته است که بین ویژگی های کیفی مربوط بودن و قابلیت اتکا، یک رابطه متناقض وجود دارد و نیازمند برقراری نوعی موازنه بین این دو ویژگی کیفی است. علاوه بر آن در مفاهیم نظری حسابداری، عنوان شده است که تلاش برای ارایه اطلاعات قابل اتکاتر، منجر به کاهش ویژگی به موقع بودن اطلاعات می شود و همچنین ارایه اطلاعات به موقع ممکن است منجر به کاهش قابلیت اتکای اطلاعات گردد. همچنین بر اساس مفاهیم نظری حسابداری، به منظور ارایه اطلاعات مربوط، لازم است اطلاعات به موقع باشند. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین قابلیت پایداری سود و مربوط بودن اطلاعات حسابداری در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادارتهران می باشد. بدین منظور با استفاده از تکنیک غربالگری طی سالهای 1393-1389 تعداد 103 شرکت از شرکتهای پذیرفته شده در بورس تهران انتخاب گردیده است. در پژوهش حاضر برای تعیین پایایی متغیرهای پژوهش از آزمون لوین، لین و چو استفاده شده و سپس از طریق اجرای آزمونهای F لیمر و آزمون هاسمن برای تعیین مناسبترین مدل رگرسیونی در حالت تلفیقی/ترکیبی پرداخته و برای آزمون فرضیهها از مدل مربوطه استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان میدهد که بین قابلیت پایداری سود، اجزای نقدی سود، سود تقسمی و بازده سود آتی با مربوط بودن اطلاعات حسابداری رابطه معناداری وجود دارد. اما بین اجزای تعهدی سود و مربوط بودن اطلاعات حسابداری رابطه معنی داری مشاهده نگردید. نتایج حاصله با کنترل متغیرهای اندازه شرکت، عمر شرکت و اهرم مالی، کماکان به قوت خود باقی ماند.

Keywords:

مربوط بودن اطلاعات حسابداری , پایداری سود , قابلیت پیش بینی سود , بازده مورد انتظار , کیفیت سود