بررسی تاثیر ممیزی، ارزیابی و اعتبار سنجی بر بهبود کیفیت نظام آموزش عالی (مطالعه موردی: اعضای هییت علمی دانشگاه گیلان)

آموزش عالی در دو دهه ی گذشته به عنوان نقطه کانونی تضمین کننده ی پیشرفت جامعه در سایر زمینه ها، مورد توجه واقع شده است. تحولات جدید به خصوص ظهور اقتصاد دانش بنیان، موجب شده است تا ارتقای کیفیتدر اولویت سیاست گذاری آموزش عالی قرار گیرد.کیفیت در آموزش عالی حالت ویژه ای از نظام است که نتیجه یک سلسله اقدامات و عملیات مشخص برای پاسخگویی به نیازهای اجتماعی معین در یک نقطه زمانی و مکانی خاص می باشد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر روش و نحوه گردآوری اطلاعات از نوع تحقیقات توصیفی پیمایشی می باشد. جامعه آماری تعداد 139 نفر از اعضای هییت علمی دانشکده علوم انسانی دانشگاه گیلان می باشد و برای به دست آوردن حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده است که با توجه به محاسبات صورت گرفته در فرمول،حجم نمونه برابر با مقدار 103 نفر برآورد گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش ار نرم افزار مدل سازی معادلات ساختاری 1و اکسل استفاده شده است. با توجه به خروجی مدل ساختاری،فرآیند ممیزی،اعتبارسنجی و ارزیابی اثر معناداری بر بهبود کیفیت خدمات آموزش عالی در دانشگاه گیلان دارند و شدت تاثیر هریک از این عوامل به ترتیب درجه اهمیت برابر با 0/452 ، 0/451 . 0/338 برآورد گردیدند، و تاثیر متغیر ممیزیبر بهبود کیفیت خدمات آموزش عالی بیشتر و نیرومندتر از سایر مولفه ها می باشد. از اینرو هرگونه اقدام برای اجرای ممیزی کیفیت در سطح دانشگاه های دولتی و گسترش آن به سایر سطوح آموزش عالی باید مانند به کارگیری هر الگویی براساس مطالعات امکان سنجی، برنامه ریزی و انجام شود.همچنین با توجه به نقش و جایگاه مدیریت در نظام دانشگاهی متمرکز دولتی، لازم است که حمایت و مشارکت مدیریت در همه سطوح دانشگاه و نیز اتصال چرخه فعالیت های حوزه مدیریت کیفیت به مدیریت توسعه دانشگاه در سطوح مختلف مورد توجه جدی قرار بگیرد.

Keywords:

فرآیند ممیزی , ارزیابی , اعتبارسنجی , کیفیت آموزش عالی