بازتعریف نقش سامانه های سبز در راستای توسعه پایدار شهری

سامانه های سبز، یکی از رویکردهای نوین معماری و شهرسازی و برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار است که این امر علاوه بر جنبه های زیباشناختی شهر و جنبه های زیبایی شناسی معمارانه ، موجب تلطیف هوا در مقیاس خرد - اقلیم و کاهش آلودگی هوا و در نهایت بهبود محیط زیست ساکنان شهر می شوند. با افزایش مشکلات دنیای مدرن، سامان دهی پایدار در اولویت سیاست های کشورهای در حال توسعه از جمله ایران قرار گرفت. براساس ارکان توسعه پایدار می توان پایداری زیست محیطی را که با کاهش استفاده از منابع طبیعی و انرژی های تجدید ناپذیر، جلوگیری از اتلاف منابع انرژی ، کاهش تولید پساماندها و تاکید بر استفاده مجدد و بازیافت پساماندها ، کاهش آلودگی ها و پایداری اقتصادی را حفظ و ارتقای وضعیت کلی اقتصادی بدون تخریب منابع طبیعی و پایداری اجتماعی با توجه به انسان و جامعه افزایش هم بستگی اجتماعی و مشارکت عمومی، توجه به هویت فرهنگی در نظر گرفت که تحقق یافتن تمامی این جنبه ها با هم مستلزم تحقق توسعه پایدار می باشد. در این پژوهش سعی بر آنست تا با روش تحلیل منطقی و روش اسنادی به بازتعریف نقش سامانه های سبز در راستای توسعه پایدار شهری و با تمرکز بر تنه پایداری زیست محیطی آن ارایه جزییات اجرایی بام و دیوار سبز در ساختمان ها پرداخت.

Keywords:

سامانه های سبز , توسعه پایدار , پایدرای زیست محیطی , پایدرای اقتصادی , پایداری اجتماعی