بررسی تاثیر محیط آموزشی بر ارتقای خلاقیت تیزهوشان و توسعه و پیشرفت در فرآیندهای آموزشی

در سال های اخیر با توجه به رشد روزافزون و وسعت تغییرات روش های آموزشی، سازگار نمودن بستر یادگیری با تمامی جوانب نیازهای یادگیرنده، در کانون توجه متخصصین آموزش قرار گرفته است. دلیل توجه به این بحث است که شیوه های طراحی آموزشی و نیز محیط فیزیکی یادگیری، به سبب ساختار خود می تواند تعاملات و فرایند یادگیری را تقویت و یا تضعیف نماید. از آنجا که تعاملات مداوم انسان ها با یکدیگر و یا منابع طبیعی و نیز الگوهای سازنده گرا، جوهره نظام های آموزشی نوین امروز و فردا تشکیل می دهند؛ این اعتقاد وجود دارد که رویکردهای جدید نیازمند حرکت، پویایی و کار گروهی افراد است. از این رو تعریف نیازهای و چگونگی سازمان دهی بستری که چنین محیط های آموزشی و بازشناسی دلایل ضرورت استفاده از این متد آموزشی است. برای طراحی آموزشی رویکردهای مختلفی وجود دارد که می توان آن ها را به دو دسته کلی عینیت گرا و سازنده گرا تقسیم کرد. در طراحی آموزشی عینیت گرا اهداف آموزش به صورت بسیار مشخص بیان می شوند و به دنبال آن، روش هایی برای فعالیت های یاددهی و یادگیری پیش بینی می گردد تا شاگردان با انجام آن ها به اهداف مورد نظر برسند. اما طراحی آموزشی سازنده گرا مشتمل بر فراهم آوردن محیط، منابع و پشتیبانی از فرایندهای یادگیری است. همچنین بر توجه به اصولی مانند مشارکت فعال یادگیرنده در فرایندهای یادگیری، گنجاندن یادگیری در زمینه های اصیل و واقعی مسیله گشایی، یادگیری بر بستر مشارکت و تعاملات اجتماعی تاکید می شود. در این تحقیق هدف بر این است که تاثیر محیط آموزشی بر ارتقای خلاقیت تیزهوشان و توسعه و پیشرفت در فرآیندهای آموزشی مورد بررسی و تحلیل واقع شود. دراین تحقیق از راهبردهای ترکیبی از جمله : پژوهش موردی ، تحلیلی، توصیفی و همبستگی انجام خواهد شد. نوع تحقیق انجام شده کاربردی می باشد.

Keywords:

سازنده گرا , محیط , آموزش , معماری