مقایسه اقتصادی و زیست محیطی آسفالت سرد با آسفالت گرم، در بهسازی معابر شهری

معابر شهری از پرترددترین شریان های ارتباطی هستند که نیاز شهروندان در دسترسی به خدمات و امکانات شهری را فراهم می سازند. این معابر در اثر عوامل متعددی از قبیل: تردد زیاد، کیفیت پایین اجرا، تنش های انقباضی و انبساطی و... موجب ایجاد ترک ها، شکستگی ها، چاله ها و... می شوند که موجب نارضایتی کاربران است. به این دلیل، اغلب عمل بهسازی و ترمیم با استفاده از آسفالت گرم با هدف خدمت دهی و عملکرد بهتر معابر انجام می شود. اما استفاده از آسفالت گرم موجب ایجاد هزینه های بالا و ایجاد خطرها و خسارتهای زیست محیطی می شود. لذا نیاز به روشی مناسب تا هزینه های بهسازی و ترمیم را کاهش داده و خطرهای کمتری را تحمیل کند، کاملا احساس می شود. از این رو با بررسی به روش تحقیق کاربردی، تاثیر استفاده از آسفالت سرد مخلوط در محل (رودمیکس) در کاهش مقدار هزینه ها و کاهش خسارتهای زیست محیطی مطالعه شد و این نتایج حاصل گردید که، آسفالت سرد با استفاده از کاهش هزینه های حمل و دپو و عدم استفاده از حرارت در اختلاط موجب کاهش هزینه های بهسازی و تعمیر می شود و از طرفی با عدم استفاده از حرارت جهت عمل آوری، خطرهای زیست محیطی را کاهش داده و از وارد آمدن خسارتها به محیط جلوگیری می کند. این مخلوط با امکان دپو برای مدت زمان طولانی و امکان انتقال به مسافت زیاد سرعت کار را بالا برده و امکان اجرا را در هر منطقه و شرایطی فراهم می سازد.

Keywords:

آسفالت گرم , آسفالت بازیافتی , بازیافت سرد , بهسازی , معابر شهری , اقتصادی , زیست محیطی