طراحی المان های رابط سازه های مجاور بتنی با نرم افزار ETABS 20162.0 برای کاهش خسارت سازه ها در اثر برخوردهای سازه ای

این پژوهش به بحث استفاده از المان های رابط برای کاهش خسارت سازه ای در اثر برخورد سازه های مجاور می پردازد. در این راستا نوعی میراگر اصطکاکی و مدلی از جداساز لرزه ای و نیز در حالت دیگر درز انقطاع مورد توصیه آیین نامه ها، بین سازه ها قرار داده شده است. مقایسه بین این المان های رابط نشان میدهد که در صورت انتخاب صحیح میراگر و یا جداساز، در سازه های مختلف با کاهش تغییرمکان ها، نیروی ضربه و تخریب سازه های مجاور مواجه خواهیم بود و این امر به کاهش هزینه های از دست رفته از بابت اعمال درز انقطاع و ایجاد فاصله بلا استفاده بین سازه ها کمک می کند. البته علاوه بر اهمیت ذکر شده گاهی با سازه های بدون درز انقطاع موجود، مواجه هستیم که کاربرد نوعی جداساز یا میراگر بین آنها اجتناب ناپذیر است. در این تحقیق در ابتدا جهت استفاده از نرم افزار تحلیل و طراحی ETABS 2016.2.0 1- مدلهای لازم بصورت دو ساختمان 5 و 5 طبقه، 5 و9 طبقه مجاور هر کدام در سه حالت با رابط میراگر اصطکاکی، با رابط ایزولاتور و با قرار دادن درز انقطاع بین دو سازه، مدل سازی شده است در ادامه تحلیل خطی و غیرخطی به صورت تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی با استفاده از سه رکورد زلزله بم و گلباف و زرند مقیاس شده، روی هر مدل انجام شده است. بررسی خروجی های عملکردی نشان می دهد که بصورت نمونه در مدلهای هم ارتفاع بتنی سازه مجاور هم تحت زلزله بم شاهد 57 درصد کاهش در برش ماکزیمم طبقه بام با بکارگیری میراگر اصطکاکی بین دو سازه و همچنین در حالت با میراگر حدود 65 درصد کاهش دریفت طبقات نسبت به مدل با جداساز و 62.5 درصد کاهش دریفت میراگر نسبت به درز انقطاع هستیم.توصیه به ساخت و سازهای سازه مجاور بدون درز انقطاع و جایگزینی میراگر اصطکاکی فنر و جداساز لرزه ای مابین سازه ها با انواع ارتفاعات و بتنی و فولادی و غیره می شود.

Keywords:

بارگذاری لرزه ای , المان رابط , برخورد سازه ها , خسارت سازه ای , میراگر , درز انقطاع