مدیریت بهینه پارک جنگلی با تاکید بر توسعه پایدار (نمونه موردی پارک ملی بمو شیراز)

استمرار تخریب گستره ها و مناظر طبیعی در نبود مدیریت های صحیح و حضور بی تامل فناوری و گسترش بی رویه شهرنشینی، نه تنها نیاز اساسی انسان به حضور در منظر طبیعی به مثابه زادگاه اولیه و ابدی انسان را بی جواب نهاده، بلکه برهم خوردن تعادل طبیعی این اکوسیستم ها،حیات و زندگی او را نیز دچار نقصان و مشکل گردانیده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی فضای سبز شهری پارک ملی بمو شیراز به عنوان بزرگترین پارک ملی کشور بعد از پارک های ملی گلستان و ارومیه، بهینه سازی کاربری نمودن اراضی اطراف آن، تجهیز و ساماندهی فضای سبز عمومی پارک میباشد، بطوری که ضمن توسعه و بهسازی فضاها و مراکز مناسب و کارا، پاسخگویی به نیازهای مختلف شهروندان را به همراه داشته باشد. بررسی این تحقیق یک مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی است . مبتنی بر کسب حقایق و تجزیه و تحلیل علل ان میباشد. جهت برنامه ریزی منسجم برای تفرج شهروندان و گروههای بازدید کننده و ارایه برنامه های تفرجی در پارک، پرسشنامه ای تنظیم و در محدوده اماری توزیع شد. در فرآیند ارایه این الگوها و در جهت دستیابی به نقاط ضعف، قوت، فرصتها و تهدیدهای منطقه، ویژگیهای کالبدی، محیط زیستی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و تاریخی منطقه مورد بازشناسی و تحلیل قرار گرفته، این عملیات با کمک برنامه Excelانجام گردیده است. نتیجه ای که پژوهش ما براساس جامعه اماری نشان داده است مدیریت احیا و بازسازی پارک ضرورت دارد و همچنین شرایط پارک با توجه به امکانات و محدودیت های موجود باید مرمت شود.

Keywords:

فضای سبز شهری , پارک جنگلی بمو شیراز , تفرج , احیا , بازسازی