تاثیر گرایش به کارآفرینی بر عملکرد سازمانی

با توجه به پیشرفت علوم و فنون و پیدایش نیازها و چالش های جدید، سازمان ها نیز پیچیده تر و اداره آن ها نیز مشکل تر شده است. افزایش روزافزون شدت رقابت میان سازمان ها در قرن کنونی باعث شده آن ها همواره به دنبال راه هایی برای کسب مزیت رقابتی برآیند. یادگیری سازمانی به عنوان یکی از پایه های استقرار مدیریت دانش و یکی از ابزارهای کسب عملکرد نوآورانه برای مدیران سازمان های کنونی به شمار می آید. در محیط رقابتی امروز، بسیاری از شرکت ها با چالش حفظ مزایای رقابتی برای رقابت با شرکت های بزرگ از طریق یادگیری و نواوری مداوم مواجه می باشند. از این رو در دیدگاه استراتژیکی، نوآوری به عنوان یک مزیت رقابتی حساس و روندی حایز اهمیت در ایجاد کارآفرینی به حساب می اید. نوآوری اغلب به عنوان نوعی سرمایه برای سازمان توصیف می شود و به صور ایده، محصول یا فرایند، سیستم یا وسیله ای که به طور کلی برای فرد، گروه، بخشی از صنعت یا جامعه، جدید می باشد، تعریف شده است از طرفی دیگر شرکت ها با کشف و تشخیص فرصت های تکنولوژیک، می توان در جهت ایجاد نوآوری گام های اساسی را بردارند. از سوی دیگر بازاریابی به عنوان فرآیندی که نیازها و فرصت ها بازار را شناسایی و بعد از انطباق با توانمندی های شرکت آن محصول را قابل عرضه می کند، می تواند بر شناسایی فرصت ها تکنولوژیک، عملکرد نوآورانه ایجاد کارآفرینی گرایش مثبت داشته باشد.

Keywords:

گرایش به کارآفرینی , عملکرد سازمانی