رابطه خودگردانی تحصیلی و راهبردهای انگیزش یادگیری با سازگاری در دانش آموزان دبیرستانی شهرستان خواف

هدف از اجرای تحقیق حاضر، تعیین رابطه خودگردانی تحصیلی و راهبردهای انگیزش یادگیری با سازگاری در دانش آموزان دبیرستانی است. جامعه آماری دانش آموز دبیرستانی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 93-94 در شهرستان خواف به تعداد 3800 نفر است. ازبین آنها 348نفربه روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. به منظور جمعآوری دادهها از پرسشنامههای خودگردانی تحصیلی پنتریچ و دی گروت، راهبردهای انگیزشی پینتریچ، اسمیت، گارسیا و مک کیجی و پرسشنامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی سینها و سینگ و برای تحلیل داده ها از روش پیرسون استفاده شد. تحلیل دادهها رابطه مثبتی را بین خودگردانی تحصیلی (0/44)، راهبردهای انگیزش یادگیری (0/82)، راهبرد انگیزشی (0/45) و راهبرد یادگیری (0/81) با سازگاری نشان داد. در نتیجه میتوان گفت بین متغیرها همبستگی وجود دارد و باید در مطالعات علمی و تدابیر آموزشی به آن توجه شود.

Keywords:

خودگردانی تحصیلی , راهبردهای انگیزش یادگیری , سازگاری , دانش آموزان دبیرستانی