تعیین الگوریتم شماره گذاری معابر بزرگراهی و شریانی شهر تهران

کدگذاری معابر شهری در بسیاری از کشورهای پیشرفته و در حال توسعه انجام پذیرفته است. وجود یک نظام واحد برای کدگذاری معابر، دو مزیت عمده به همراه دارد: -1 نظام کدگذاری معابر میتواند مبنایی برای کدگذاری عوارض مکانی باشد -2 موجب تسهیل تعامل انسان با ابزارهای ماشینی ارایه کننده خدمات مکان مبنا (مانند مسیریابی) میگردد. بررسی رویکرد فعلی نامگذاری معابر در ایران نشان میدهد که رویکرد موجود، عملا امکان بکارگیری و اجرای دو فرآیند فوق را سلب نموده است چون نام معابر در شهرهای ایران یکتا نیست و برای اشاره به یک موقعیت مشخص، ترکیبی از نام معابر و مولفه های مکانی و روابط مکانی استفاده میشوند، لذا آدرس دهی در ایران، توصیفی بوده و در فقدان یک سیستم آدرس دهی استاندارد، ترکیب فوق به صورت کاملا محاورهای بیان میشود که این امر، ارایه خدمات مکانمبنا در ایران را با دشواری مواجه نموده است. هدف از انجام این مطالعه، ارایه الگوریتم کدگذاری معابر شهر تهران بر مبنای یک نظام واحد فنی و اجرایی منطبق با ساختار شهری تهران میباشد، که ضمن برطرف کردن مشکلات ذکر شده، موجب تسهیل تعاملات شهروندان با یکدیگر و ابزارهای ماشینی کمک ناوبری گردد.

Keywords:

الگوریتم , شماره گذاری , کدگذاری , مسیریابی