جایگاه تزیینات آجرکاری در معماری معاصر (نمونه موردی دوره اول پهلوی)

هنر تزینات در تاریخ معماری ایران، دارای پیشینه ای غنی است و با گونه های مختلف حضور و هویتی دیرینه داشته است، در دوره معاصر، همزمان با میراث داری این اصالت از گذشته، با معماری معاصرجهانی تلاقی داشته که در فرایند همنشینی، ترکیب، تلفیق و ترکیب پذیری خود، شکل و بیان های تصویری متفاوت و یا تازه ای آفریده که منجربه بروز شکل های جدید از تزیینات در معماری معاصر ایران گشته است .این پژوهش به نقش تزیینات در دوره معاصر در عصر پهلوی اول (1320-1299 شمسی)، و به بیان هنر تزیینی آجرکاری در در این دوران پرداخته که علاوه بر تنوع سبکی در معماری توانسته ترکیبات طرح و تنوع نقش و فرم را ایجاد کند. و با استناد به آثار تزیینی ایران در دوره پهلوی اول نشانگر این است که هنر آجرکاری تزیینی در این دوره، چه طرح و نقش، در ترکیب مصالح تزیینی و سبک های معمای، فرایند تزیینا تاین دوره متاثر از آثار گذشته ایران اسلامی یا کلاسیک و غربی بوده است.

Keywords:

تزینات , معماری معاصر ایران , معماری دوره پهلوی اول , هنر آجرکاری