کاهش میزان وابستگی بیشینه جذب نانوحسگرهای جاذب پلاسمونیک فلز- عایق - فلز به زاویه تابش

در این مقاله، طیف جذب ساختارهای جاذب پلاسمونیک (نانوذرات فلزی متناوب - عایق- فلز) برای انواع مختلفی از نانوذرات طلا به شکل های استوانه، مکعب، منشور، هرم، و نیم کره بصورت عددی با استفاده از شیوه ی تفاضل محدود حوزه زمان نرم افزار لومریکال محاسبه می شود، و وابستگی بیشینه جذب هنگام وقوع تشدید پلاسمون به زاویه تابش (در محدوده ی طول موجی 600-1500 نانومتر) مورد مطالعه قرار می گیرد. نتایج محاسبات نشان می دهند، با افزایش زاویه تابش در پله های 10 درجه ای از صفر تا هفتاد درجه، تغییر بیشینه جذب نانوساختار پلاسمونیک با ذرات مکعبی شکل نسبت به بقیه نانوذرات کمتر است، و این امر برای استفاده از ساختارهای جاذب بعنوان حسگرهای نوری جهت حسگری بهینه ی ضریب شکست محیط اطراف بدون وابستگی به زاویه تابش نور سودمند است.

Keywords:

جاذب پلاسمونیک , حسگری نوری , تغییر ناپذیری نسبت به زاویه تابش