تاثیر ازتوبکتر و ازوسپریلیوم بر بیماری پژمردگی نخود زراعی ناشی از قارچ Fusarium oxysporum f. sp.ciceris

کشاورزی پایدار یک فرایند زیستی است که سعی در پیاده سازی خصوصیات کلیدی یک اکوسیستم طبیعی دارد. هدف تقویت و افزایش درزامدت حاصلخیزی خاک، کنترل زیستی آفات و بیماری ها، کاهش یا حذف کودهای شیمیایی و موارد حاصل خیز کننده است در این مطالعه تاثیر کود بیولوژیک نیتروکسین ازتوباکتر و آزوسپریلیوم و بر فاکتورهای قطر شاخه، تعداد انشعاب ساقه، وزن خشک ریشه و شدت بیماری زایی بر روی گیاه نخود زراعی در تلقیح با بیمارگر F.o.f.sp F.o.f.sp و بدون تلقیح با بیمارگر در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تیمار و 3 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا خاک زراعی و ماسه به نسبت یک به یک پس از استریل، به داخل گلدان های یک و نیم کیلوگرم ریخته شد. سپس بذور نخود زراعی قم ILC482 که به بیماری پژمردگی حساس می باشد پس از استرسل با هیپو کلریت سدیم نیم درصد با ازتوباکتر و آزوسپریلیوم که در قالب کود بیولوژیک نیتروکسین بود بذر مال شد در داخل گلدان های یک و نیم کیلویی کاشته شد و در مرحله گیاهچه ای مایه تلقیح قارچ به پای طوقه و ریشه خراشیده شده بوته نخود تلقیح گردید. روش و سترلند با کمی تغییر. نتایج نشان داد که تیمار بوته های نخود با بیمارگر فوزرایوم تاثیر معنی داری بر شدت بیماری زایی داشت به طوری که موجب 59/66 درصد آلودگی در شاهد آلوده شد. تاثیر ازتوباکتر و آزوسپریلیوم بر بیماری پژمردگی با 27/66 درصد نسبت به شاهد آلوده باعث کاهش بیماری شد. نتایج نشان داد که تلقیح بیمارگر بر روی گیاه نخود باعث کاهش قطر ساقه، تعداد انشعاب شاخه و وزن خشک ریشه گردید. تاثیر نیتروکسین در تلقیح با بیمارگر بر فاکتورهای ذکر شده باعث کاهش کمتری نسبت به شاهد آلوده شد. نتایج نشان داد که تاثیر نیتروکسین بر فاکتورهای رشدی گایه نخود زراعی نسبت به شاهد آلوده معنی داری بود اما با شاهد سالم بدو تلقیح نیتروکسین و بیمارگر در یک گروه آماری قرار گرفت.

Keywords:

لاتین , , Fusarium oxysporum f. sp. ciceris , Cicer artinum ازتوباکتر , ازوسپریلیوم , قطر ساقه , انشعابات فرعی شاخه , وزن خشک ریشه , نخود زراعی