حس تعلق به مکان و مفهوم مکان در پارک های شهری ( نمونه موردی: پارک ساحلی شهر اهواز )

محققین بیش از چند دهه است که رابطه انسان و مکان را مورد مطالعه قرار داده اند. یکی از علل سرگردانی انسان امروز نپرداختن به مفهوم مکان و در نتیجه فقدان هویت مکان است. بنابراین عدم توجه برنامه ریزان و طراحان شهری به طبیعت ذاتی کره خاکی، به ارایه و طراحی مکان ها پرداخته اند. در این پژوهش سعی بر آن بوده است تا با تعریف کامل و جامعی از مفهوم مکان، بررسی عوامل موثر در شکل گیری مفهوم مکان و همچنین تاثیر آن بر روی ایجاد حس تعلق به مکان استفاده کنندگان از فضا پرداخته می شود. جامعه آماری پژوهش حاضر آن دسته از افراد و استفاده کنندگانی است که به پارک ساحلی شهر اهواز مراجعه کرده اند. از این جامعه ، نمونه ای به حجم 110 نفر و به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. برای گردآوری داده های پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته ای طراحی شد. بررسی داده های پژوهش و آزمون فرضیه های پژوهش از طریق آمار توصیفی و استنباطی با به کارگیری نرم افزار ( SPSS WIN 22 ) انجام گرفت. نتایج نشان دهنده این بود که بین مفهوم مکان و حس تعلق به مکان رابطه معناداری وجود دارد. با این توضیح که هرچه حس تعلق افراد بالاتر رود مفهوم مکان نیز افزایش می یابد و مفهوم مکان بطور مثبت و معناداری بر حس تعلق تاثیرگذار می باشد. همچنین، با توجه به آزمون های انجام شده تفاوت چندانی در شکل گیری مفهوم مکان و حس تعلق بین زنان و مردان وجود نداشته است، اما هر چه میزان رضایت از مکان بالاتر رود، مفهوم مکان و حس تعلق استفاده کنندگان از مکان نیز افزایش می یابد.

Keywords:

مکان , مفهوم مکان , حس تعلق , رضایت از مکان , پارک ساحلی