مدیریت دانش ( فناوری اطلاعات در آموزش رسمی و غیر رسمی ) در تربیت معلم

با گذر از انقلاب صنعتی و ورود به هزاره جدید، دیگر موتور محرک رشد سازمان ها، به سرمایه و نیروی انسانی محدود نمی شود مهمترین متغیر رشد همه جانبه سازمان ها و بنگاه های اقتصادی در عصر حاضر، دانش است. دانش به معنای واقعی خود، مجموعه ای است از مهارت ها و توانمندی های انسانی، که با آگاهی و اطلاعات از روش های تولید بهتر، همراه است. هر چند در سال های اخیر، مدیریت دانش از شهرت زیادی، بخصوص در بخش آموزش و تجارت، برخوردار گردیده است، اما هنوز در ارتباط با نظام آموزشی غیر رسمی دانشگاه ها و به کارگیری آن، ابهاماتی وجود دارد. این مقاله به دنبال ارایه اثربخش ترین راهکارهای آشنایی دانشگاه ها با مفهوم مدیریت دانش بوده تا از آن طریق بتوان به بهترین شکل آن را در انواع آموزشی غیر رسمی دانشگاه ها بکار گرفت. در این راستا فرایند خلق و تسهیم دانش در سازمان های آموزشی به ویژه دانشگاه بیان می گردد و مراحل فرایند تبدیل دانش از طریق مدیریت نظام آموزشی غیر رسمی دانشگاه ها که از دانش و نفوذ بیشتری بمنظور تغییر ادراک و رفتار افراد برخوردارند، صورت پذیرد. کاربرد چنین برداشتی از دانش در سازمان های کنونی و آینده بسیار فراگیر شده است بدین صورت سازمان ها در پی بهره برداری صحیح و بموقع از منابع دانشی خود و محیط پیرامون می باشند چنین رویکردی مفهوم جدیدی را تحت عنوان مدیریت دانش توسعه داده است ابزاری که استفاده و پیاده سازی مدیریت دانش را در سازمان ها بیشتر گسترش داده است، فناوری اطلاعات و ارتباطات می باشد به لطف خدمات گسترده اینترنت و شبکه های رایانه ای بهره برداری از منافع مدیریت دانش در سازمان ها رونق زیادی پیدا کرده است. چنین سازمان هایی را به اصطلاح، سازمان های دانش محور نام گذاری کرده اند. مدیریت دانش، شامل، مراحل، تولید، کسب، ذخیره سازی، انتشار، و بالاخره به کارگیری، دانش، در راستای اهداف سازمان است. البته این تقسیم بندی به روش های مختلفی در منابع علمی مطرح شده است. علاوه بر 5 فعالیت بالا، برخی از صاحبنظران، فراموشی فعال دانش قدیمی و غیر قابل استفاده را نیز جزو فرآیند مدیریت دانش قلمداد کرده اند.

Keywords:

مدیریت دانش , فناوری اطلاعات , فرهنگ سازمانی , یادگیری سازمانی , منابع انسانی