بررسی مفهوم و جایگاه امنیت عمومی در حقوق موضوعه و فقه

امنیت عمومی (اجتماعی)، به عنوان یکی از حساسترین و مهمترین انواع امنیت، از عناصر اساسی حیاتانسانهاست. تامین عمومی (اجتماعی)، از وظایف مهم نظامی سیاسی و دولت به حساب می آید. حوزه و گسترهامنیت اجتماعی، بستگی به تصویری دارد که نظام سیاسی از دولت و ساختار و هدف خود می دهد. بنابراین هدفپژوهش حاضر بررسی عمومی (اجتماعی)، از منظر فقه اسلامی و حقوق اساسی است. روش تحقیق پژوهش حاضر ازنظر داده ها، کیفی از نوع تحلیل محتوا و از نظر اهداف، کاربردی است. منابع داده های پژوهش شامل کلیه کتب مطرح در زمینه قرآن، نهج البلاغه، بحارالانوار، غررالحکم و دررالکلم، صحیفه نور، المنجد فی اللغه، ایدیولوژی رهبریو فرایند انقلاب اسلامی، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حقوق اساسی و نهادهای سیاسی جمهوری اسلامیایران و فقه اسلامی است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که امنیت اجتماعی متاثر از فقه اسلامی است و در حوزه-های فرهنگی، اجتماعی نظامی و دفاعی براساس حقوق اساسی (قانون اساسی) تبیین می شود. همچنین نتایج نشانداد که بین دیدگاه فقه اسلامی با حقوق اساسی درخصوص امنیت عمومی (اجتماعی)، تفاوتی وجود ندارد.

Keywords:

امنیت عمومی (اجتماعی) , فقه اسلامی , حقوق اساسی , قانون اساسی , قرآن و روایات