باز آفرینی و طراحی محله امامزاده یحیی با رویکرد فرهنگی تاریخی در شهر همدان

بافت فرسوده در شهرها را می توان بخشی از فضای شهری دانست که نظام زیستی آن هم از حیث ساختار و هم از حیث کارکرد اجزاء حیاتی خود دچار اختلال و ناکارامدی شده است. این بافت که زمانی با ساختار و کارکرد مناسب با نیازهای ساکنین خود از پویایی و صلابت برخوردار بوده، لیکن با افزایش ناگهانی تغییرات شهرنشینی در چند دهه اخیر نه تنها اهمیت خود را از دست داده است، بلکه حتی قادر به انطباق و ارایه حیات روزمره خود نیز نمی باشد از این رو به عنوان نقاط مسیله دار شهری شناخته می شوند. این بافت شهری در طول سالیان نه تنها جمعیت اصلی و بومی خود را از دست داده، بلکه به محل استقرار مهاجرین کم درآمد که به دنبال ارزان ترین نقاط شهری برای سکونت بوده اند، تبدیل شده است. همین نارسایی های اقتصادی و محیطی موجب شده است که کیفیت زندگی در این مناطق نسبت به سایر مناطق شهری از کیفیت نازل تری برخوردار باشد. این مقاله بر آن است تا ضمن مرور تاریخ و فرهنگ محله ای در استان همدان و علل شکل گیری آن، سیر تحول (محله های شهری) را به لحاظ ساختاری، عملکردی بررسی نماید. و بازآفرینی در این منطقه را به وجود آورد.

Keywords:

بازافرینی , مرکز محله , امامزاده یحیی , رویکرد فرهنگی