استفاده از دولایه های پلیمری برای کاهش میزان تبخیر آب در محیط های اسیدی

در سال های اخیر با توجه به کمبود منابع آبی، موضوع کاهش نرخ تبخیر آب اهمیت بسیاری پیدا کرده است. در این بین کاهش دهنده های شیمیایی تحت عنوان تک لایه ها و دولایه ها نرخ تبخیر آب را به خوبی کاهش داده اند. دو لایه های پلیمری شامل دو جزء تکلایه و پلیمر می باشند که در این پژوهش دولایه پلیمری C18E1/ PVP به عنوان کاهش دهنده تبخیر در محیط اسیدی مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور تحلیل و بررسی میزان اثرگذاری پارامترها در کاهش میزان تبخیر آب در محیط اسیدی تحت شرایط استاتیکی و دینامیکی، از طراحی آزمایش به روش تاگوچی استفاده شده است. نتایج حاصل نشان دادند که تحت شرایط دینامیکی، غلظت تک لایه C18E1 و مقدار پلیمر PVP تاثیر معنی داری بر روی کاهش تبخیر آب دارند. همچنین، تحلیل آماری نتایج حاصل با استفاده از طراحی آزمایش به روش تاگوچی نشان داد که تحت شرایط استاتیکی، غلظت تک لایه C18E1 بیشترین تاثیر را در تعیین میزان تبخیر آب دارد. افزایش غلظت تک لایه C18E1 وپلیمر PVP می باشد که منجر به تقویت فصل مشترک دولایه و آب و لذا کاهش میزان تبخیر آب شده است. در شرایط بهینه، استفاده از دولایه C18E1 /PVP میزان تبخیر آب را در محیط اسیدی تحت شرایط استاتیکی و دینامیکی به ترتیب 50/38 و 56/32 درصد کاهش داده است.

Keywords:

تبخیر سطحی , دولایه , اتیلن گلیکول مونواکتادسیل اتر , پلی وینیل پیرولیدون , محیط اسیدی , تاگوچی