بررسی رابطه بین هوش معنوی و کیفیت زندگی کاری کارکنان با نقش تعدیل گر اعتماد سازمانی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد

در این مقاله هدف بررسی رابطه بین هوش معنوی و کیفیت زندگی کاری کارکنان با نقش تعدیل گر اعتماد سازمانی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد می باشد. که برای بررسی روابط بین متغیرها برای هوش معنوی از مدل کینگ(2008 )شامل چهار بعد(آگاهی متعالی، تفکر انتقادی، هوشیاری، معناسازی) و برای کیفیت زندگی کاری از مدل النا(1995) با شش بعد(تعهد سازمانی، محیط سالم کار، استرس شغلی، پرداخت حقوق، مشارکت و تضاد سازمانی، اختیار و شفافیت نقش) و همچنین برای اعتماد سازمانی از مدل آلونن(2008) با سه بعد اعتماد جانبی، اعتماد عمودی، اعتماد نهادی استفاده گردیده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مشهد به تعداد 353 نفر بوده است که از بین آنها 168نفر از طریق فرمول کوکران به عنوان نمونه انتخاب شدند و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده مورد سنجش قرار گرفته اند. در این تحقیق برای سنجش روایی از روایی صوری و همچنین پایایی در این تحقیق با استفاده از آلفای کرونباخ تایید شد و ضریب آلفا برای متغیرها بالای 0/7 بوده است.نتایج تحلیل آماری نشان می دهد که بین هوش معنوی و کیفیت زندگی کاری کارکنان رابطه وجود دارد . همچنین 4 مولفه آگاهی متعالی، تفکر انتقادی، هوشیاری، معناسازی با کیفیت زندگی کاری کارکنان رابطه معنی دار دارند. و همچنین هر سه مولفه اعتمادسازمانی رابطه بین هوش معنوی و کیفیت زندگی کاری کارکنان را تعدیل می کنند.

Keywords:

هوش معنوی , کیفیت زندگی کاری , اعتمادسازمانی , کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مشهد