معماری پایدار در سکونتگاه های سرد وکوهستانی

یکی ازدلایل اصلی ایجاد تفاوت های منطقه ای در معمار ایرانی پاسخگویی به اقلیم است. اگر نگاهی به ساختمان های اقلیم سرد بیا ندازیم خواهیم دید که هرکدام با دیگری تفاوت بسیار دارد و این باعث تنوع در معماری ما شده است .معماری سنتی ایران راه حل ها و شیوه های منطقی و مناسب جهت فراهم نمودن شرایط آسایش انسان ابداع و ارایه نموده است. متاسفانه امروزه بدلیل تقلید کورکورانه از معماری رنگارنگ غربی بدون در نظر گرفتن شرایط اقلیمی منطقه ساختمان هایی را بنا می کنیم که بسیار پر مصرف می باشند و به زور تجهیزاتمکانیکی شرایط آسایش را فراهم می کنند.می توان از طریق طراحی کالبد ساختمان متناسب با اقلیم، گرمایش و سرمایش ساختمان را با استفاده محدود از تجهیزات مکانیکی کنترل کرد. البته بازگشت به شیوه های ساختمانی گذشته میسر نیست و مسلما نحوه زندگی گذشتگان جوابگوی شرایط زندگی امروز ما نخواهد بود. صمیماتی که در طراحی براساس تنظیم شرایط محیطی گرفته می شود بیشترین تاثیر را بر فرم و زیبایی شناسی معماری دارد.تنها از طریق طراحی معماری است که ساختمان ها می توانند به گونه ای پاسخگو به محیط گرم، سردو روشن گردند. ساختمان ها باید در زمستان بتوانند گرما را در داخل خود حفظ کنند و در برابر بادهای زمستانی محافظت شوند، نور خورشید وارد بنا شود و در تابستان در برابر نور خورشید محافظت شود از تهویه طبیعی برای سرمایش تابستانی استفاده شود هوای گرم را از ساختمان دورکنیم مانع از ایجاد رطوبت اضافی در بنا شویم. در نتیجه با بررسی سرمایش، گرمایش و روشنایی به عنوان اصول پایدار در معماری متناسب با الگوی معماری اقلیم سرد راهکارهایی را ارایه می دهیم

Keywords:

معماری پایدار , توسعه پایدار , طراحی اقلیمی , فرم معماری